Ülkemiz kirli bir savaşın içerisine çekilmek isteniyor sağduyulu olalım, onlar gelsin bizi öldürsün biz eli kolu bağlı susalım mı? arasında ince bir çizgideyiz...
Bu çizginin ne tarafına kayacağımızı bu noktada kestirmek güç. Ya her şey içimize atacağız sinemize çekip oturacağız, ya da yeter artık deyip tepkimizi koyacağız. Ama ne yaparsak yapalım iki sonuçta lehimize olmayacağı açık. Her durumda daha çok üzüleceğiz.
Canımız yanıyor…
Resmi rakamlara göre 51, bölgeden gelen bilgilere göre 200 e yakın vatandaşımızı kaybettik. Anneler gününde tarifsiz acılar düştü annelerimizin yüreklerine.
Neden?
Neden bu işin tarafıyız. Ecdadımızın ödediği bedel yetmedi de, ilelebet bedel mi ödeyeceğiz bu coğrafyada. Bu işin başka çözümü yok mudur? Neden sürüncemede kaldı politikalarımız?
Nereye gidecek bu işin sonu? Yeni saldırılarımı bekleyeceğiz? Daha kaç canımızı yitireceğiz? Daha kaç annemizi feryadı figana katacağız? Kaç bomba düşecek, kaç milyon dolar daha zarara uğrayacağız?
Bu neyin, kimin savaşı? Tamam. Din kardeşimizdir, sınır komşumuzdur, üzülürüz elimizden geldiğince yarınlarının aydın ve mutlu olması için yardım ederiz, Özgürlüklerini destekleriz eyvallah. Ancak!
Her zaman öncelikli bir konu vardır. Başkalarının özgürlüğü bizim özgürlüğümüzün gölgelendiği yerde biter! Önce candır sonra canan. Eğer bir yerde bizim canımız yanıyorsa orda canan biter. Candır mevzuu bahis olan.
Bu noktada siyasilerimizin daha akıllı olmasını beklerdim. Eğer en başından süreç düzgün yönetilseydi, bu gün bunlar yaşanmazdı. Sürüncemede bıraktığımız politikaların ürünüdür bunlar maalesef. Daha en başında ya masaya yumruğumuzu vurup bu işi bitirecektik ya da bu işten tamamen elimizi çekecektik.
Türkiye Cumhuriyeti olduğumuzu hissettirecek, nefesimiz o bombalar patlamadan hainlerin ensesinde olacaktı. Koca bir ilçeyi 257 işyerini 60 aracı birçok resmi kurumu havaya uçuracak kadar büyük, geniş ve organize bir saldırı 700 yıllık bir devletin sınırları içerisinde bu kadar kolay yapılmayacaktı. İstihbaratımız uyumayacaktı.
Bu işler bu kadar kolay olmayacak, Analar ağlamayacaktı. Ve vatandaşımız tarafı olmadığı bir savaş için kara toprağa konulmayacaktı…
Allah Reyhanlı’daki kardeşlerimizin yardımcısı olsun. Ebediyete intikal eden kardeşlerimizin mekanı cennet olsun.